De moederwond
Heb jij regelmatig te maken met weinig eigenwaarde, weinig zelfliefde, met veel onzekerheid of frustraties en er is geen plausibele verklaring voor deze emoties, dan zou het wel eens zo kunnen zijn, dat jij te kampen hebt met een moederwond die nog steeds niet geheeld is. Ook verlatingsangst, bindingsangst, terugkerende woede-aanvallen, veel verdriet en please gedrag schaar ik hieronder.
Vrouwen die het zakelijke stuk in hun leven erg goed voor elkaar hebben, die succesvol zijn in hun werk, maar tegelijkertijd niet goed bij hun gevoel of intuitie komen, niet goed weten hoe ze zorg moeten dragen voor zichzelf, hoe ze de vrouwelijke aspecten in zichzelf erkennen en versterken, schaar ik hieronder. In feite zijn er tal van uitingsvormen en ik ben het op veel verschillende manieren tegengekomen in mijn praktijk. Het komt vrijwel allemaal op hetzelfde neer: een groot aantal vrouwen loopt rond met een niet geheelde moederwond.
Hoe ontstaat de moederwond?
Hoe eerder de moederwond ontstaat, hoe dieper het trauma en hoe meer we er in ons leven last van ondervinden. Hieronder volgen een aantal voorbeelden.
Onze biologische moeder is de eerste belangrijkste persoon in ons leven. Zij draagt ons 9 maanden lang en schenkt ons het leven. In haar buik groeien we tot een compleet mensje met alles erop en eraan. Periodes van groei worden afgewisseld met periodes van rust. Het hartje en de bloedvaten beginnen zich als één van de eerste organen te ontwikkelen, gelijk gevolgd door het zenuwstelsel. Als er gelijk al in de eerste maanden van de zwangerschap continu stress of angst is bij de moeder, mede omdat ze het kindje misschien (nog) niet had gewild, krijgt het kindje dit duidelijk mee. De stress en angsten van de moeder worden als een soort inprint opgeslagen in het zenuwstelsel van het kindje. Er ontstaat een blijvende verhoogde gevoeligheid van het zenuwstelsel of van het hart/ bloedvatenstelsel. Daarom kunnen op latere leeftijd zich hier makkelijker ziekten en ‘zwakheden’ of gevoeligheden ontwikkelen. Of het stressniveau stijgt heel makkelijk.
De geboorte kan door het kindje als traumatisch worden beschouwd. De veilige warme omhullende baarmoeder is er niet meer. Vaak wordt de navelstreng te vroeg doorgesneden. Het kindje wordt gescheiden van de moeder en beleeft dat ook als zodanig. In bepaalde culturen gebeurt de bevalling op een dusdanige manier, dat het kindje de omhulling en bonding van de moeder blijft voelen. De navelstreng blijft zo lang mogelijk doorkloppen tot hij leeg is en zoveel mogelijk voedingsstoffen vanuit de moederkoek naar het kindje zijn gegaan. Ook in ons eigen land zien we steeds meer geboortevriendelijkere manieren.
Dramatisch voelt het voor een kind wanneer het zijn of haar moeder al op jonge leeftijd verliest. Het verlies is schrijnend. Ook al is het kindje nog heel erg jong en heeft het kind er lang geen weet van dat het niet bij de biologische moeder is opgegroeid, op een diepere laag beseft het kind het wel degelijk en is het net zo goed traumatisch. Het kan zijn dat daar een andere ‘moeder’ voor in de plaats komt. De liefde en het wezen van de nieuwe moeder is echter niet hetzelfde als die van de echte moeder zou zijn. Hoe goed bedoeld ook. Het kind voelt dat. En dit leidt vaak tot wrijvingen op latere leeftijd. Ook hierbij ontstaat er een (diepe) moederwond die zorgvuldig weer geheeld mag worden.
Wat niet zo zichtbaar, maar wel heel ingrijpend is voor een kind, is wanneer de moeder lijdt aan een ernstige ziekte, verslaafd is of lijdt aan bv langdurige depressies waardoor ze er niet kan zijn voor haar kinderen. Fysiek niet, maar emotioneel ook niet. Het kind wordt emotioneel aan haar of zijn lot overgelaten en voelt zich alleen. De omgeving krijgt dit niet altijd zo mee en dat is verdrietig. In sommige gevallen wordt het kind zelfs geacht voor haar te zorgen of thuis allerlei klusjes te doen, waardoor de jeugd helemaal aan hem of haar voorbij gaat. Dit laat uiteraard diepe sporen na.
Zo is de lijst nog veel langer te maken, met zeker nog meer dramatische voorbeelden vandaag de dag, maar dit zijn een aantal gevallen die met enige regelmaat voorkomen.
Is heling van de moederwond mogelijk?
De eerste stap naar heling begint al met het (h)erkennen en accepteren van de moederwond. Dat de persoon hier geen schuld aan heeft. Want schuld en schaamte zijn emoties die iemand heel erg naar beneden halen. Het belangrijkste is in eerste instantie gewoon te accepteren wat er is.
Stap 2 is naar jezelf de intentie uit spreken dat het nu de tijd is om je moederwond te helen. Wanneer je dit echt diep van binnen wilt. Je zuivere intentie en wilskracht zullen je voorthelpen om de voor jouw passende weg of hulp te vinden. Soms kun je dat echt niet alleen, en heb je een bepaalde periode even wat begeleiding nodig.
Waar ik mee zou werken en je zou kunnen aanbieden is innerlijke kind heling en craniosacraaltherapie. Middels de craniosacraaltherapie zou ik je lichaam en mn zenuwstelsel weer kunnen leren in een diepere ontspanning te komen. En te laten voelen dat dit veilig is. Dat jijzelf weer een veilige bedding in jezelf kunt creeren. Als dat mogelijk is, kom jij makkelijker bij de diepe pijn. De veilige bedding is uitermate belangrijk waar je iedere keer weer op kunt terugvallen. Zo kan heling stukje bij beetje plaatsvinden. Ook het bekijken van de voorouderlijke lijnen kan interessant zijn, want je voormoeders hebben hoogstwaarschijnlijk zelf ook ooit een moederwond opgelopen en dit ongewild doorgegeven. Als je je eraan overgeeft, is het geen onmogelijke reis, maar wel eentje die jou veel kan opleveren. Wellicht is het het grootste geschenk wat jij jezelf en je nageslacht kunt geven.
De waardevolle Vrouw
