Toen ze de eerste keer bij mij kwam, waren haar angsten en paniekaanvallen erg groot. Ook een soort wanhoop, moet ik nog langer zo verder leven. Ze voelde zich meestal alleen op haar gemak in het bijzijn van andere mensen. De angst kon haar overspoelen wanneer ze alleen was, zowel ’s nachts als ook overdag. Daarnaast ervoer ze dat haar binnenste kern uit verdriet bestond. Ook had ze het gevoel dat liefde voor zichzelf niet binnen haar bereik viel.
Ze besefte dat ze eigenlijk weinig tot geen liefde van haar moeder had ontvangen. Dat viel haar als kind al op. Ze vermoedde dat haar moeder ook niet van de andere kinderen hield, maar in ieder geval zeker niet van haar. Voor haar moeder werd het té bedreigend dat zij als kind al een heel eigen karakter vormde. Haar vader én vaders familie waren wel heel liefdevol. Alleen haar moeder sprak altijd slecht over deze kant. Ze hadden weinig contact met deze kant van de familie. Haar moeder én haar familie stonden altijd op de voorgrond.
Ze heeft inmiddels al een heel traject achter zich waarbij haar angsten en paniekaanvallen helemaal verdwenen zijn. Ze heeft geleerd zichzelf in bepaalde situaties gerust te stellen. Ik heb haar tools aangereikt om veiligheid en stabiliteit te creëren. Ze was altijd al behoorlijk assertief naar anderen toe, maar ze is gaandeweg het traject ook assertiever naar zichzelf toe geworden. Ze heeft ruimte leren innemen, zonder dat het agressief en overweldigend overkomt. Maar legitiem en duidelijk.
Ze kwam onlangs weer op mijn pad, omdat ze nu een volgende fase ingaat. Wat ze maar moeilijk blijft vinden is zelfliefde. Dit heeft ze nooit geleerd. Ze vindt het dan ook moeilijk contact op hart niveau te hebben. Het voelt in principe nooit veilig aan bij anderen. Zelfs bij haar partner niet. Deze kan hier gelukkig heel goed mee om gaan, en kan erg volhardend zijn, door toch te blijven doorvragen wanneer het moeilijk wordt.
Wél beoefent ze zelfrespect en zelfwaardering. Door afscheid te nemen van mensen die haar niet meer respecteren. Ze vindt het het moeilijkst dat ze nog steeds het gevoel heeft dat ze geen bestaansrecht heeft. Ze kan daarbij niet terugvallen op haar verstand. Haar vraag is: ‘Wat heb ik de wereld nog te brengen?’
Middels een opstelling kwamen we er achter dat zij het gevoel heeft dat ze niet de moeite waard is om van te houden. Een diepe overtuiging. In deze opstelling werd haar hart hierdoor geraakt, en ik voelde dat er een opening ontstond. Er kwam een duidelijke beweging naar een nieuwe gecreëerde overtuiging dat zij ‘zeer zeker de moeite waard is om van te houden’.
De keer erop merkte ik dat ze dit resultaat van de laatste keer maar moeilijk kan geloven. Ze bleef aangeven dat ze toch hoofdzakelijk een mens is, die meer in haar hoofd zit, eerder zakelijk is en weinig bij haar gevoel kan komen. Ik nam haar echter waar als een totaal liefdevolle vrouwelijke vrouw. Ik kon haar open hart duidelijk voelen.
Gaandeweg het gesprek kwamen ik én zij er achter dat ze eigenlijk toch al heel lang behoorlijk wat zelfrespect en zelfwaardering beoefende, als ook respect en waardering naar de ander én de natuur met alles erop en eraan. Deze liefde voor de ander en de natuur werd echter vroeger door haar moeder compleet onderuit gehaald en belachelijk gemaakt. Als kind voelde ze zich een buitenstaander. Ze werd buitengesloten in groepen, familie en op school. Dat deed pijn en maakte haar eenzaam. Ze werd als kind veel gepest omdat ze niet meeging in de groepsdynamiek. Op het werk heeft ze ditzelfde meegemaakt. Daarom ging ze zich op haar werk op een gegeven moment vooral richten op het verstandelijke en weg te gaan bij haar gevoel, zodat ze kon overleven. Hier werd ze erg goed in.
Ze bleek een behoorlijk oordeel naar zichzelf toe te hebben, over haar zachtere en vrouwelijke kant. Daarom probeerde ze het weg te stoppen. Toch begon het erg ongemakkelijk te voelen.
Ze wil in feite meer leven vanuit haar liefde en waardering naar de mens en de natuur met alles erop en eraan. Dat voelt voor haar als natuurlijk en is haar ware essentie.
Al met al vielen er heel wat kwartjes. Ze mag zichzelf weer opnieuw gaan definiëren en her-waarderen. Om wie ze is, om alle mooie eigenschappen, die ze heeft, en die de vrouwelijke energie ondersteunen, welke de aarde en alles wat er op leeft, op dit moment zo hard nodig hebben. Wordt vervolgd….