Stilte als belangrijke stap naar heling

Momenten van diepe stilte zijn best schaars geworden. We worden continu omringd door allerlei stressoren en geluiden. Zo blijft ons lijf, en dan met name ons zenuwstelsel voortdurend in een alerte staat. We raken er zelfs aan verslaafd.

Dat het niet goed is, is te merken wanneer je problemen krijgt met je concentratievermogen, met je slaap of menstruatie. Je hebt wellicht regelmatig last van vermoeidheid, of je voelt je snel geïrriteerd.

 

Wat ik mij herinner van de opleiding tot craniosacraaltherapeute in Zuid-Duitsland, zijn de mooie interessante voordrachten van mijn leraar destijds over de ontwikkeling van het ongeboren kind. De hele opleiding had sowieso veel te maken met de leer van het ongeboren kind. Alle aspecten van de groei in de moederbuik werden uitvoerig belicht. Héél interessant was dat.

 

Zo is mij bij gebleven, dat er gedurende de ontwikkeling van het kleine mensje in de moederbuik regelmatig een soort ‘pauzes’ zijn ingelast. Pauzes van even geen ontwikkeling, geen groei. Een soort pas op de plaats. Totale rust en stilte.

Dit zal niet heel lang geduurd hebben, maar van verschillende deskundigen op dit vlak heb ik vernomen, dat dit toch daadwerkelijk zo is. Het is ten gunste van de ontwikkeling van het kind. Verschillende ‘groeistappen’ kunnen zo beter geïmplementeerd worden.

 

Het idee dat de ontwikkeling van een kind in de moederbuik alleen maar gepaard gaat met actie, uitdijing en groei is dus niet juist. Er zijn oases van stilte.

 

Deze programmering van rust en stilte is dus ook in ons zenuwstelsel aanwezig. Dat kan niet anders. Dat betekent dus ook, dat het ons als mensen uitermate goed moet doen.

Het is heilzaam, het regenereert, het verkoelt, het doet bezinken. Nieuwe opgedane ideeën en ervaringen kunnen beter verwerkt worden.

 

Het is een ieder wel bekend, dat je de beste ingevingen en ideeën krijgt wanneer je niet met het probleem bezig bent. In rust en stilte staan we het meeste open, omdat er geen ruis is via de andere zintuigen.

 

Wanneer ik een craniosacraaltherapie-behandeling geef, merk ik vaak de sterke behoefte van het lichaam aan rust en stilte. Er zijn mensen die gelijk in slaap vallen. Dan is de nood aan rust wel erg hoog.

Meestal ontstaan er verschillende soorten ontladingen. Verdriet of woede barst los, er stroomt een golf energie of warmte door het lijf, of er ontstaan spontaan schokjes in de ledematen, omdat het zenuwstelsel zich ontlaadt. Gapen komt ook veelvuldig voor.

 

Daarna worden ze meestal overspoeld door een diepe rust en stilte. Dit is vaak een heerlijk moment, een weldaad voor lichaam en geest. Het voelt als een diep wegzinken in jezelf, terwijl je tegelijkertijd toch wakker bent, en je ervan bewust bent, dat je ‘gedragen’ wordt. Het gevoel van veiligheid en geborgenheid is hierbij belangrijk.

 

Op meerdere lagen is er al heling ontstaan. Verspanningen zijn verminderd, fysieke pijn is een stuk opgelost, de doorbloeding is toegenomen, en men voelt zich vooral anders. Emotioneel en mentaal. Opgeruimder, helderder van geest, evenwichtiger. Bij ieder mens is dit proces net weer even iets anders. Ze weten nu vaak wat de volgende te zetten stap is in hun leven..

 

Neem daarom heel bewust regelmatig afstand van je dagelijkse werkzaamheden. Zoek de rust en de stilte op. Neem tijd voor jezelf. Verbind je met de natuur, met jezelf, met de Bron. Ga mediteren, wandelen of neem een craniosessie.

 

Omdat je het waard bent!